Vliegtuig in, vliegtuig uit

Ozzie Ozzie Ozzie..! Oi Oi Oi..!

Hoe is het met iedereen in het natte Nederland..?
Ik hoorde van het thuisfront dat jullie met volle teugen aan het genieten zijn van het mooie weer..?:-p

Terwijl jullie lekker voor de houtkachel konden zitten met een warme chocomel en een dikke toefe slagroom er bovenop, midden in de zomer..moest ik hard ploeteren om een gekoelde ruimte te vinden in Taiwan..! Heel vervelend..:-p

Okay, ik zal ff bij het begin beginnen.
13 juni was een zware dag..voor mij, maar ook voor het thuisfront. Afscheid nemen..das nooit makkelijk. Dat is en blijft een heikel punt. Maar goed, na al dat gestress op het vliegveld, van in checken tot koffie leuten, tot de aan de douane en wachten, konden we eindelijk het vliegtuig in.

Na 20 uur vliegen, met een pauze van 2,5 uur in Bangkok hoorden we eindelijk..Thank you for flying China Airlines, enjoy your stay.

In Taipei heb ik een vriendin(genaamd Bamboo) wonen en het leek net of we elkaar gister nog gesproken hadden.
Na 2 dagen Taipei gingen we naar Hualien. Een stadje in het oosten van Taiwan. Onze gehuurde fietsen achterin de bus gegooid en naar Taroko National Park gegaan. We konden ons zo naar beneden laten rollen op de fiets..af en toe een keer remmen anders waren we wel heel snel beneden..maar of dat levend zou zijn, vraag ik mij af.
Volgende dag zaten we met een probleem. We wouden naar een ander National Park maar hoe kwamen we daar..? Er was maar 1 manier..een scooter huren. Maar jah..Bamboo had geen scooter-rijbewijs(die je moét hebben) en geen ervaring met scooter rijden. Tja, toen hing het dus van mijn ervaring met scooters af of we nou wel of niet naar dat National Park konden. Dus..ik zeg BLUFFEN maar..!
Nu deel ik mijn ervaring met jullie die ik niet met Bamboo heb gedeeld. Alleen de ervaring van mijn opa’s scooter heb ik met Bamboo gedeeld..
Ik heb een paar keer achterop een scooter gezeten, kben 1 keer aangereden door een soort van scooter en 1 keer 5 minuten op mijn opa's scooter gereden én ik heb een keer een rondje gemaakt op mijn oma's scootmobiel..Dus dat vond ik wel heel wat ervaring. Zo gezegd, zo gedaan. Scooter gehuurd..maar jah..hoe start je een scooter. Ik wist wel hoe ik een scooter moest starten maar kreeg het niet voor elkaar maar kreeg dus twijfels van of het wel op die manier moest. Dus Bamboo al verbaasd dat ik de scooter niet aan de praat kreeg, en tja..aan de vrouw van het bedrijf vragen hoe je een scooter start, kun je ook niet maken. Dus..daar sta je dan. Bamboo zo slim om te vragen aan de vrouw of er wat mis was met de motor..En jah hoor..bleek dat dat het geval was..haha..
En dan..dan moet je het waar gaan maken. In een té drukke stad met geen enkele stuctuur in het verkeer..Eerst maar eens voorzichtig naar de 'nightmarket' rijden. Heelhuids aangekomen wouden we eigenlijk onze helmen wel kwijt onder de zitting..maar jah..hoe krijg je die in vredesnaam nou weer open..Dus het liep allemaal super soepel..hebben we btw ook maar gevraagd aan een voorbijganger..;-)
Zoveel fietsen wij in Nederland hebben, zoveel scooters hebben zij. Ik vroeg nog aan Bamboo of er nog verkeersregels waren. De enige regel was..: 'geen verkeersregels'..! Het waren alle risico's van het scooter rijden waard. Wat een super super mooi National Park.

Het was weer tijd voor Bamboo om te werken. En voor mij..op naar Kaohsiung..een plekje Zuid-west in Taiwan. Daar woonde Evelyn..moeder overste van de meloenenboerderij. Elkaar niet veel gezien want die moest gewoon werken..maar zij had even geregeld..zo..in haar eigen taal dat ik met mijn kamergenote mee mocht de stad in de volgende dag..maar het enige nadeel was..mijn kamergenote sprak geen Engels..dus dat zou nog een interessante dag gaan worden. En dat werd het ook. Ik liep maar achter haar aan zonder dat ik eigenlijk wist wat we gingen doen. Voor hetzelfde geld verkocht ze me aan een of andere man die mij naar Thailand zou brengen en me daar zou aanbieden als..nou jah..precies..dat is dus wat er níet gebeurde. Maar jah..hoe maak je iemand duidelijk die geen Engels spreekt,na 6 uur gesjokt te hebben op half kapotte slippers dat je nu weleens terug naar het hostel wil..nou jah..simelweg NIET..dus maar achter haar aan blijven sjokken. En eindelijk..naar 10 uur door de stad te hebben gesjouwd, te hebben gezweet en te hebben gestonken mocht ik eindelijk douchen en naar bed. MAAR..ik heb gelukkig wel veel van de stad gezien..en daar ging het uiteindelijk ook om.
Vervolgens moest ik weer terug naar Taipei want op zondag zou mijn vlucht vertrekken richting Sydney. De laatste 3 dagen in Taiwan heb ik niet gegeten..al die geuren en het rare eten..trok mij niet zo meer naar een week. Maar nu had ik gewoon zin in vliegtuigeten. Maar toen ik het voor mijn neus had staan had ik daar ook niet zo´n zin meer in. Ook Aziatisch. Dus het eerste wat ik deed toen ik aan kwam in mijn hostel..was een bord met patat en een flinke hamburger naar binnenschuiven.

En daar sta je dan in Sydney. Zo makkelijk ik de vorige keer in Sydney door de douane kwam, zo moeilijk deden ze nou. Niet dat ik vreemde spullen bij me had. Maar we moesten in de rij gaan staan voor een drugscontrole. Vervolgens aangekomen in het hostel eerst maar eens 16 uur geslapen en toen konden we er tegen aan. Ik zou het liefst zo snel mogelijk uit Sydney en dat is mij gelukt. Snel m´n bankpas opgehaald, en de rest geregeld.

M´n moeder vroeg nog..is het als thuiskomen..ik moest daar even over nadenken nadat ik had opgehangen..maar toen het een beetje tot me doordrong dat ik in Sydney stond..dacht ik..ja..nee..ja..een twijfelgevalletje. Thuiskomen is het niet, want ik heb maar 1 thuis en dat is m´n familie. Maar het was wel weer het oude vertrouwde gevoel.

Maar goed, Sydney ontvlucht dus het vliegtuig weer gepakt om vervolgens naar het zonovergoten Cairns te vliegen. En hier zitten we dan. Tot nu toe, weinig tot niets gedaan en dat bevalt me wel goed. Als ik wat spannendere dingen beleef zal ik dat jullie mededelen..maar voor nu was dit het.

Ik zou zeggen,

No worries, be happy